Jak byłam mała, to myślałam, że w kasecie magnetofonowej siedzą takie małe ludziki i za każdym razem śpiewają tekst od początku... i puszczałam kasety dziesiątki razy, żeby sprawdzić, czy kiedyś się zmęczą.

Jak słyszałam "Czerwone maki na Monte Cassino, zamiast rosy piły polską krew, po tych makach szedł żołnierz i ginął...", to myślałam, że na Monte Cassino rosną kwiaty-wampiry.

Jak byłam mała, to myślałam, że w naszym Hymnie Narodowym chodzi o to, że Dąbrowski przeprowadził kabel z Włoch do Polski i odtąd można było się porozumiewać między tymi dwoma krajami, bo "za twoim przewodem złączym się z narodem".

Jak byłam mała, to myślałam, że w piosence z "Domowego przedszkola" dzieciaczek śpiewa: "...i chce byśmy także kochali jetrohę" i cały czas zastanawiałam się co to lub kto to Jetroha.

Jak byłam mała, to kładąc się spać przykrywałam tylko połowę ciała (ale tak, że jedna ręka, jedna noga i pół tułowia było odkryte), bo sądziłam, że tylko w ten sposób nie będzie mi ani za zimno, ani za gorąco...

Jak byłem mały, to myślałem, że jak mama chce mieć dziecko, to musi zacząć dużo jeść i dopiero wtedy w brzuchu rozwija się dziecko.

Jak byłem mały, to myślałem, że na końcu modlitwy "Zdrowaś Maryjo" są słowa: "teraz i w godzinę śmierdzi naszej". Zawsze mnie to zastanawiało.

Jak byłem mały, to myślałem, że sokiści (funkcjonariusze obecnej Straży Ochrony Kolei) roznoszą soki, tak jak pan mleczarz roznosił nam mleko. Przed drzwi wystawiałem ukradkiem butelkę na sok w nadziei, że rzeczony sokista postawi pełną. Ale przeżyłem rozczarowanie, jak na dworcu mi rodzice pokazali kto to jest.

Bałem się siedzieć w wannie po wyjęciu korka. Podejrzewałem, że stworzony wir wciągnie mnie do kanalizacji.

Jak byłam mała, słysząc piosenkę "Hej sokoły", zastanawiałam się gdzie leżą te Góry Lasydoły.