Jak byłam mała, to myślałam, że z kartofli wyrastają szczury, bo jak rodzice wysyłali mnie do piwnicy po kartofle i wkładałam rękę po nie do worka, to takie twarde ogonki czułam i się okropnie bałam, a to po prostu kartofle korzonki wypuszczały.

Kiedyś odmawiając modlitwę do anioła stróża, zawsze wymawiałem słowa "bądź mi kupom mocy" i zastanawiałem się, czemu właściwie w modlitwie mówi się o kupie.

Jak byłam mała, myślałam, że "Skrypta" to taki brzydki stary dziad, który opowiada straszne historię. Wzięło się to od osoby głównego gawędziarza z programu "Opowieści z krypty".

Myślałam, że koń i krowa, to para jednego gatunku. Bardzo było mi żal pięknego konia, że ma taką niezgrabną żonę.

Kiedyś myślałam, że chmury są zrobione z lodów. I mówiłam: "Jak pójdę do nieba, to będę siedziała na takiej chmurze, która będzie miała smak truskawkowy. Będę ją jadła i jadła, a ona się nigdy nie skończy". (Chciałam tak, bo lubiłam różowy).

Myślałam, że aby był program, to ludzie muszą wejść do telewizora. Zastanawiało mnie tylko którędy wchodzą, bo ich nie widziałam nigdy w swoim pokoju, i jak to robią, że są w telewiziorze i u mnie i u cioci, i to na dodatek o tej samej porze!

Gdy byłem mały, nigdy w sklepie nie mogłem uwierzyć, że system wydawania reszty jest sprawiedliwy i zawsze chciałem to udowodnić. Np. gdy chleb kosztował 1 zł, a moja mama dała 4, to przy wydaniu reszty 3 zł ktoś na pewno stracił.

Jak byłam mała, to myślałam, że w mojej szafie jest pająk (tarantula). Było to wynikiem tego, że śniło mi się, iż otworzyłam szafę i wyjęłam taka paczuszkę, z której wyszła tarantula. W tej szafie faktycznie taka paczuszka była. Niby wiedziałam, że to tylko sen, ale korzystałam z tej szafy tylko wtedy, gdy musiałam.

Jak byłam mała, to mama próbowała mnie nauczyć modlitwy "Ojcze Nasz" i miałam powtarzać za nią: "Ojcze nasz, Któryś jest w Niebie..." a ja nie chciałam i krzyczałam, że nie mam "ojca" tylko "tatusia" i nie będę tak brzydko mówić.

Jak byłam mała, to myślałam że w kościele mówi Bóg, a nie ksiądz.