Kiedy byłem mały, to myślałem, że złodzieje to ludzie, którzy kradną tylko w nocy i chodzą w pidżamach.

Myślałem, że gdy będę spał, to baba-jaga przyjdzie do pokoju i odetnie mi ucho, dlatego zawsze w czasie snu miałem zakryte ucho.

Jak byłam mała, to rodzice mnie straszyli, że mój wujek jest Gargamelem ze smerfów i dlatego pewnego razu dość boleśnie go pobiłam, bo się bałam, że mnie zje.

Kiedy byłam mała, zastanawiałam się skąd się wzięły wszystkie słowa. Doszłam do wniosku, że dawno, dawno temu, na jakiejś wysokiej górze odbyło się spotkanie czarodziejów (mieli długie, powłóczyste, błyszczące szaty i szpiczaste kapelusze w gwiazdki) i to właśnie oni ustalili jak wszystko będzie się nazywać.

Jak byłam mała i jeszcze nie umiałam czytać, myślałam, że nie ma czegoś takiego jak "czytanie". Myślałam, że tak naprawde nikt nie umie czytać i jak ktoś mi czytał bajki, myślałam, że poprostu udaje i wymyśla jakąś historyjkę.

Kiedy byłem mały, myślałem, że każdy, kto przechodzi przez pasy i ma na nogach adidasy (typ butów, nie firma) musi koniecznie stąpać tylko po białych pasach. Zawsze przechodząc przez ulicę po zebrze starałem się to robić, ale nie zawsze mi się udawało...

Kiedy byłam mała, przechodząc obok siostry zakonnej lub księdza, mówiłam "Cześć Boże" zamiast "Szczęść Boże".

Myślałem, że zabawki same chodzą kiedy nikt ich nie widzi i w podświadomości nadal tak czuję.

Jak byłam mała, myślałam, że w każdym bankomacie siedzi czlowiek, który podaje pieniądze.

Myślałam, że tramwaje nie mają hamulców i zawsze strasznie się bałam jak tata zatrzymywał samochód na torach tramwajowych, że zginiemy całą rodziną zmiażdżeni przez pędzącą maszynę.