Kiedy byłam mała, myślałam, że muszę kłaść się spać około godziny 19 (po wieczorynce) dlatego, bo o północy muszę już spać aby przeteleportować się do nowego dnia... i że jak nie zasnę, to zostanę sama w jednym dniu, a moja rodzina już będzie w następnym. Tak bardzo się stresowałam kładąc się spać, że już na zawsze zostanę sama, a moi rodzice już będą żyli dalej... Miałam wtedy 7 lat i nikomu wtedy o tym nie mówiłam, dopóki o tym nie zapomniałam, myśląc, że każdy jest tego świadom.
autor: anonimka | 27 października 2007