Myślałem, że w piosence Ich Troje zamiast "jak zatrzymany w biegu wiatr" jest "jak zawsze mamy wielu wiatr".

Byłam kiedyś na weselu, mając może 5 lat. Przyjęcie odbywało się w remizie strażackiej. Spałam w jakimś pokoju, ale obudziłam się i w piżamie poszłam na salę. Orkiestra grała "Niech żyje wolność". Tata wziął mnie na ręce i tańczył. Byłam tak zaspana, że w refrenie słyszałam kwestię "niech żyje ZORRO!" i bardzo długo żyłam w przekonaniu, że w tej piosence są właśnie takie słowa.

Jak byłam mała, podczas oglądania teledysków w tv myślałam, że są one po kilkaset razy puszczane 'na żywo' i zawsze dziwiło mnie to, że dokładnie tak samo wykonują swoje utwory i choregorafię.

Ja myślałem, że muzyka poważna to każda muzyka estradowa.

Bo tam występowali... dorośli i poważni.

Jak byłam mała, zawsze myślałam, że jak w radiu leci piosenka i w pewnym momencie wyłączę radio, to za jakąś godzinę znowu włączę, to ta piosenka będzie nadal lecieć.

Jak byłam mała, uparcie wykłócałam się z rodzicami, że Michael Jackson to kobieta. Nie dawałam się przekonać, że może być inaczej. Kilka lat później sama zorientowałam się, że jednak się mylę.

Kiedy miałam 3-4 lata, to największym w moim dziecięcym mniemaniu przebojem była piosenka "All that she wants", jednak dla mnie to zawsze było "O, my she-boss". Mama feministka chyba już wtedy miała na mnie duży wpływ.

Jak byłem mały... i słuchałem płyt i winyli Lady Pank w domu, to myślałem, że tylko ja ich słucham i moja rodzina i że oni grają tylko dla mnie.

Przekręcałam tytuł piosenki Lady Pank "Life is brutal" na "Lalki z druta".

Jak byłem mały, to myślałem, że na gitarach grają tylko wyznawcy Szatana. Zmieniło się dopiero wtedy, gdy zaobserwowałem gitarzystę w przykościelnym zespole.