Jak byłam mała, myślałam, że gdy trzeba zapłacić np. 5 złotych, to te monety muszą być złote, a nie srebrne.

Jak byłem mały, to myślałem, że 55 groszy składa się z dwóch pięciogroszówek...

Jak byłam mała, to myślałam, że jak się ma zapłacić 50 zł, to przedziera się 100 zł na pół i daje się tylko połowę.

Jak byłam mała, to myślałam, że do drogerii chodzą najbogatsi ludzie, bo jest tam bardzo drogo. I zawsze jak mama chciała pójść do drogerii, to mówiłam jej, że można pójść do supermarketu i znaleźć coś tańszego.

Jak byłem mały, to myślałem, że gdy ksiądz zbiera na ofiarę, to bierze się pieniądze, a nie daje. Pewnego razu gdy przechodził koło mnie ksiądz, wyciągnąłem całą garść monet i powiedziałem "na chipsy". Moi rodzice się śmieli, po czym oddali księdzu wszystkie pieniądze. Przez długi czas się do nich nie odzywałem.

Jak byłam bardzo mała (3-4 lata), to cieszyłam się, że mama w sklepie daje jeden banknot, a dostaje w zamian kilka - sądziłam, że tak zarabia się pieniądze.

Jak byłam mała, myślałam, że jak się wyjeżdza na wakacje, np. nad morze, to przed wjazdem do jakiejś miejscowości stoi szlaban i wszystkie pieniądze za pobyt płaci sie przy tym szlabanie.

Jak byłam mała, to myślałam, że 100 złotych to największe bogactwo jakiego można się dorobić. Każdy kto miał 100 złotych w moich oczach był milionerem. Myślałam, że najdroższe samochody, które oglądał mój brat kosztują właśnie stówę.

...to myślałam, że jak chce się zaadoptować dzieci z domu dziecka, to trzeba najpierw za nie zapłacić.

Jak byłam mała, myślałam, że w każdym bankomacie siedzi czlowiek, który podaje pieniądze.