Jak byłam mała, to myślałam, że podpaski służą po to, by przykleić je do majtek i gdy zechce nam się siusiu, to możemy w nie sikać żeby nie chodzić do WC.

Jak byłam mała, to myślałam, że w piecu jest "piszczała" (panicznie się jej bałam). Sama ją wymyśliłam, jak widelcem przejechałam po szybce od pieca i powiedziałam: Piszczała! Moja mama na to: Tak, tak! Piszczała! Widzisz? Mówiłam ci, że masz tam nie podchodzić! Ja w to uwierzyłam i nie podchodziłam więcej do pieca.

Jak byłam mała, to bałam się zasypiać odwrócona głową do ściany, bo czułam, że jakiś gościu za mną stoi i jak już tak leżałam, to co chwilę się odwracałam, tak, jakbym miała dać temu facetowi pięścią w łeb!

Jak byłam mała, to myślałam, że nogi to "idy", bo się nimi idzie.

Jak byłam mała i jeszcze nie umiałam czytać, myślałam, że nie ma czegoś takiego jak "czytanie". Myślałam, że tak naprawde nikt nie umie czytać i jak ktoś mi czytał bajki, myślałam, że poprostu udaje i wymyśla jakąś historyjkę.

Jak byłam mała i miałam klęknąć do modlitwy, to składałam rączki i modliłam się do Timona i Pumby z "Króla Lwa".

Myślałam, że kiedy kopie prąd, to wyskakuje noga i kopie.

I jak zjem, mydło, to polecą bąbelki. A tak nawiasem: straszny smak.

Jak byłem mały, myślałem, że kał (kupa), zanim go wydalimy, gromadzi się w pośladkach!

Jak byłam mała, to myślałam, że ci, którzy śpiewali zagraniczne piosenki, po prostu śpiewają ciąg bezsensownych słów.

Jak byłem mały, zawsze zastanawiałem się jak to się dzieje, że jak zamykam lodowkę, to światlo gaśnie, a jak otwieram, to się zapala. Myślałem, że tam ktoś siedzi i pociąga za taki sznureczek, żeby gasić i zapalać światlo. Żeby to sprawdzić, zaglądałem przez szparkę, nie domykając drzwiczek lodówki, ale nigdy nie widziałem nikogo, kto by to światlo gasił.