Jako dzieciak mieszkałem w wielkim domu razem z dziadkami. Moja babcia jest krawcową i w domu był specjalny pokoik, w którym trzymała maszynę do szycia. Pewnego dnia stałem sobie w tym pokoiku i nie miałem co ze sobą zrobić, a moja siostra z kuchni krzyczała ''ale tu burdel!''. Myślałem wówczas, ze chodziło o ten babciny pokoik. Od tamtej pory sądziłem, że pokoik do szycia nazywa się burdel.

Jak byłem mały i oglądałem seriale komediowe, to słychać takie charakterystyczne śmiechy. Myślałem, że jak się będę śmiał do telewizora, to inni będą mnie słyszeć...

Gdy byłam mała i oglądałam Johnny'ego Bravo, to bałam się jego wyrazu twarzy ''bez ust''.

Jak byłem mały, obserwując wielkie kominy fabryk, z których wydobywały się kłęby dymu, doszedłem do wniosku, że muszą to być Fabryki Chmur.

...Myślałam że "dziewica" to biedna kobieta.

Jak byłam mała, myślałam, że gdy trzeba zapłacić np. 5 złotych, to te monety muszą być złote, a nie srebrne.

...Jeżeli nie wierzę w Boga, to po śmierci rozpadnę się i zniknę, i nic więcej po mnie nie zostanie, więc modliłem się ze strachu.

Gdy byłem mały, to nie mogłem uwierzyć, że Karol Wojtyła i Jan Paweł II to ta sama osoba.

Przez 10 lat siostra się nade mną znęcała z tego powodu...

Jak byłam jeszcze w przedszkolu, były wakacje. Przez 2 miesiące przypominałam sobie moich kolegów z przedszkola i myślałam sobie: ''Tyle czasu już ich nie widziałam, pewnie są już dorośli''. I rzeczywiście wyobrażałam sobie kolegów i koleżanki jako dorosłe osoby.

Kiedy byłem mały, to myślałem, że fajerwerki na niebie powstają przez zapalenie zimnych ogni i wyrzuceniu ich w górę. Byłem zawiedziony, kiedy wyrzuciłem je w górę i nic się nie stało...