Jak byłam mała i patrzyłam na ilustracje Ziemi, myślałam, że jest pokazana tylko jedna jej strona, a że druga jest nieodkryta. Dopiero w szkole podstawowej dowiedziałam się, że jest to obraz całej Ziemi.

Jak byłam mała, myślałam, że Amazonka leży w Rosji.

Bardzo długo nie potrafiłam złożyć w swojej małej główce wyrażenia "nad morze". Bo mama mówiła, że jedziemy "nadmorze", a tata, że "na dmorze". W końcu nie wiedziałam, czy ta woda koło plaży się nazywa dmorze, nadmorze czy po prostu morze...

We wczesnej podstawówce nie mogłam pojąć jednej rzeczy: dlaczego wszyscy próbują mi wmówić, że rok zaczyna się w styczniu. Przecież rok zaczyna się 1 września, kiedy idzie się do szkoły, a kończy wakacjami w sierpniu! A że jakiś tam Sylwester w grudniu? Nic nie znacząca zmiana daty.

Kiedy ktoś mi wreszcie przemówił do rozsądku i wytłumaczył jak to jest, przeżyłam ogromne rozczarowanie, że rok kalendarzowy nie pokrywa się z moim logicznym porządkiem.

Byłam przekonana, że ulica Komarowa (obecnie Wołoska) została tak nazwana na cześć komarów. Nie akceptowałam tłumaczeń, że jest to nazwisko.

Mieszkam na ulicy Wielkopolskiej, a ulica sąsiednia to Małopolska. Jak byłem mały, myślałem, że tam mieszkają mali ludzie, a na Wielkopolskiej wielcy...

Myślałam, że jeśli wykopię głęboki dołek w piaskownicy, to znajdę najpierw glinę, potem złoto, ale jeśli wykopię zbyt głęboko, to wyleje się lawa i umrę.

Później całkiem poważnie myślałam o wykopaniu drogi na skróty do Australii.

Jeszcze w podstawówce myślałem, że Bliski Wschód to Białoruś, Litwa, Ukraina itp, bo przecież, jak sama nazwa wskazuje, leżą blisko i na wschodzie.

Jak byłem mały, to myślałem, że Morze Bałtyckie należy wyłącznie do Polski. Kiedyś oglądałem mapę i zobaczyłem, że daleko na Bałtyku leży wyspa Bornholm. Zastanawiałem się, dlaczego w każde wakacje była tylko Jurata i Jurata...

Jak byłam mała, to myślałam, że skoro mieszkam na wiosce, to to jest Małopolska, a tam gdzie są większe miasta, to to jest Wielkopolska.