Myślałam, że Franek to Franisław...

Kiedyś myślałam, że imię Pankracy to tak naprawdę jakiś pan o imieniu Kracy. Dopiero kuzyn mnie uświadomił, że jestem w błędzie, gdy oglądaliśmy film z postacią o tym imieniu.

Jak byłam mała, to myślałam, że moja mama ma na imię Mama, a tata - Tata.

Jak byłem mały, to myślałem, że litera "igrek" to imię.

Jak byłam mała, to mój dziadek dorabiał sobie chałupniczo do renty jako cholewkarz i miał szefa, na którego wszyscy u mnie w domu mówili "Pan Skobyłki". Przez całe swoje dzieciństwo myślałam, że to nazwisko tego pana. Po jakimś czasie okazało się, że ten pan był z miejscowości Kobyłka, stąd "Pan z Kobyłki". Jak naprawdę miał na nazwisko - nie wiem do tej pory.

A ja jak byłam mała, to myślałam, że dostanę co najmniej Nobla za odkrycie, że wszystkim dziewczynom kończy się imię na literkę "a". Byłam święcie przekonana, że odkryłam coś naprawde niesamowitego i będę za to sławna... Dziwiłam się tylko, że na coś tak prostego nikt nigdy nie wpadł. Ahh to były czasy hahaha.

Myślałam, że imię Szymek naprawdę brzmi Szynek i się dziwiłam jak mogli rodzice nazwać dziecko jak szynka. Patryk kojarzył mi się z patykiem, a Kuba z takim kubłem na śmieci żelaznym.

A moja babcia ma na imię Bronia i mieszka na ulicy Broniewskiego i ja jak byłam mała, to myślałam, że tą ulicę to tak nazwali, bo ona tam mieszka.

Jak byłam mała, to dziadek pokazał mi raz portret Napoleona w książce i powiedział, że to Napoleon Bonaparte. Ja się długi czas zastanawiałam, co musiało być "naparte", żeby to był Napoleon... (Napoleon, bo naparte)

Jak byłam mała i czytałam pewną książkę, myślałam że występują w nich bliźniacy - jeden jest Jędrzej, a drugi Andrzej. Dopiero w czwartej klasie podstawówki przekonałam się, że to to samo imię.