Kiedy mój kuzyn był mały, zawsze pokazywał nam tulipany i tam lipany.

Myślałam, że woda z kranu bierze się z oceanów i rzek i że muszę uważać, bo z kranu mogą wylecieć małe rekinki, kijanki, pijawki itd.

Jak byłam mała, to myślałam że chłopcy nie mają sutków.

Jakież było moje zdziwienie, gdy kiedyś zobaczyłam klatę mojego taty.

jak byłam mała i wyczułam kiedyś u siebie na szyi puls, to myślałam że to mi tak serce bije, że tak wysoko podskoczyło...

Jak miałam 12 lat,to myślałam że zajść w ciążę można jeśli się usiądzie na tym samym fotelu, na którym wcześniej siedział facet... Bałam się nawet w szkole siadać na krzesłach, na których wcześniej siedzieli koledzy...

Bałam się długo kąpać w wannie, bo jak skóra na piętach robiła się taka całkiem pomarszczona, wydawało mi się, że mi te pięty odpadną. To samo dotyczyło koniuszków palców.

Jak byłam mała, pani w przedszkolu powiedziała kiedyś, że Wisła jest bardzo zanieczyszczona przez dym z fabryk. Niezwykle przejełam się tą kwestią i wszystkim opowiadałam, że jak włożą ręke do Wisły, to wyjmą samą kość. Nie wyobrażacie sobie mojego oburzenia, gdy jadąc kiedyś nad Wisłą przy ciepłowni na modlińskiej w Warszawie, odkryłam śmiercionośne "fabryki dymu"...

Jak byłam mała, to wydawało mi się, że śnieg to tak naprawdę takie kulki i że ludzie wymyślili sobie, że mają kształt płatków, jak na przykład wycinało się w szkole. Kiedyś jak na rękawiczkę (czarną) spadł mi płatek śniegu, to gapiłam się na niego jak urzeczona. Nie mogłam uwierzyć, że one naprawdę tak wyglądają i że to nie tylko takie kuleczki.

Jak byłam mała, to pytałam się mamy na jakim drzewie rośnie mięso. Skoro wszystkie owoce tam rosną, to mięso też musiało.

Jak byłam mała, myślałam, że śnieg to takie okrągłe, polepione "coś" i to co było często rysowane i wycinane, tak jak serce, nie mają takiego właśnie kształtu. Jakie było moje zdziwienie, gdy padał śnieg przyjrzałam się jednemu ze spadających płatków.