... nie wiedziałem co to są reklamy. Potem wymyśliłem, że reklama to ten dżingiel przed blokiem reklamowym (nawet był podpisany "reklama" albo w tle ktoś mówił "reklama").

A w przedszkolu głupia przedszkolanka się kiedyś zapytała która reklama najbardziej mi się podoba. Idiotka, przecież wszystkie są takie same.

Jak byłem mały, to przy nocnych seansach telewizyjnych bez rodziny podnosiłem nogi na pufę, gdyż myślałem, że po nocach chodzą po podłodze pająki lub inne robactwa...

Po obejrzeniu "Lśnienia" u sąsiadów, wróciłam do domu i bałam sie wejść dalej do mieszkania, (wcale nie byłam taka mała, 11 - 13lat), rodzice byli u znajomych, jak wrócili zastali mnie śpiąca razem z psem na psim posłaniu tuż pod drzwiami, w przedpokoju.

Kiedy byłam mała, myślałam, że tylko jedno miasto ma flagę Polski... a reszta miast ma inne.

Jak byłam mała, myślałam, że w dniu ślubu każda kobieta stając przed ołtarzem staje się najpiękniejsza na świecie, choćby na co dzień nie wyglądała najlepiej. Taki rodzaj magii. Ale jak to się dzieje, że po ślubie znowu wraca do "normalności", nie potrafiłam wyjaśnić.

Jak byłam mała, myślałam, że dzieci robi się przez długie całowanie.

Jak byłam mała, to zastanawiałam się co to są winnisy. W kolędzie było: "żeśmy byli winnisami..." Dopiero potem zostałam oświecona, że to są dwa słowa.

Jak byłem mały, to myślałem, że nogi aniołów i Matki Boskiej z obrazu znad łóżka Rodziców, zakryte taką powiewną tkaniną, można zobaczyć w piwnicy pod domem. Byłem bardzo ciekawy tego widoku, a jednocześnie bałem się wejść do tej piwnicy. Poszedłem kiedyś tam za Mamą i strasznie byłem rozczarowany, co zostało mi do dzisiaj, gdy poza kamienną ścianą niczego niebiańskiego tam nie zobaczyłem. Już nie lubiłem tego obrazu, bo mnie zawiódł.

Jak byłem mały, to myślałem, że kotu się ogon rusza, bo ma w nim robaki.

Jak byłem mały, to strasznie bałem się stonek ziemniaczanych i jak jedna usiadła mi na nodze, to darłem się i płakałem. Uratowała mnie babcia.