W czasach kiedy Coca Cola była luksusem i kiedy jako dzieci dostawaliśmy ją bardzo rzadko, ja najbardziej ubolewałem, że nigdy nie zaznałem najlepszego smaku Coli, bo na puszce zawsze był napis "Best before end" i data w odległej przyszłości, a ja nigdy nawet się nie zbliżyłem do tej daty, kiedy Cola jest best.

Jak wsiedliśmy kiedyś z mamą do taksówki i kierowca się spytał dokąd chcemy jechać, to odpaliłem szczerze i zgodnie z prawdą "Do Nowego Jorku!". Do taksówki wsiedliśmy w Warszawie i nie rozumiałem dlaczego kierowca i mama się ze mnie śmieją. Miałem im to za złe.

Pamiętam jak kiedyś byłam w kinie, byłam wtedy mała i miałam około 5 lat. Cały film siedziałam na sztywno (film trwał około 2 godzin, jak nie więcej...), ponieważ bałam się, że gdy oprę się o to krzesełko rozkładane w kinie, to ono się zamknie. Tzn. że to krzesełko się złoży, a ja będę w środku i wszyscy się będą śmiali. Potem strasznie bolały mnie plecy...

Jak byłam mała, to myślałam, że skoro mieszkam na wiosce, to to jest Małopolska, a tam gdzie są większe miasta, to to jest Wielkopolska.

Kiedy byłam mała, mówiłam "pantera" i "pantygrys".

Było to dla mnie oczywiste tak jak pan Tomasz czy pan Jan.

Do szóstego roku życia wierzyłem, że ludzie pływający w kajakach nie mają nóg, bo nie widać było kolan pływających w nich ludzi. Wyperswadował mi to tata, gdy mnie zabrał któregoś dnia na kajaki, ale miałem nielichego stracha, że przed wejściem do kajaku mi je każe uciąć. Całe szczęście, że mi wyjaśnił, że można pływać w kajaku i mieć nogi.

...Michael Jordan specjalnie nauczył się języka polskiego do filmu "Kosmiczny mecz".

Jak byłem mały, a mój brat jeszcze mniejszy (9 lat różnicy), to naopowiadałem mu, że zegar wiszący na ścianie dlatego tak chrobocze, bo siedzi tam krasnoludek i kręci korbą, a że ściana jest krzywa, to zahacza o nią i stąd ten dźwięk.

Innym razem kiedy przy wyłączaniu komputera AMIGA 600 z głośników wydobywał sie piszczący dźwięk, mówiłem mu, że to umierają wirusy i za każdym już razem on to mówił.

Jak byłam mała, to myślałam, że tak jak są kalendarze z imieninami, to są też takie z urodzinami, ponieważ urodziny są przecież ważniejsze...

Kiedy byłam mała, byłam przekonana, że całowanie się "takie jak na filmach" jest piekielnie trudne, dlatego też trenowałam na swoim młodszym bracie, liżąc go po zębach. Dopiero później mama wytłumaczyła mi, że całowanie jest tylko dla dorosłych.