Jak byłam mała, myślałam, że będę strasznie stara mając 23 lata (nie wiem czemu akurat 23, może dlatego, że to było akurat w 2000 roku). To bylo dla mnie tak odległe i niemożliwe. I zawsze sobie wyobrażałam, że będę jeździła żółtym "maluchem".

Jak byłem mały to... byłem po prostu mały...

Jak byłem mały, myślałem, że dorośli są mądrzy.

Jak byłam mała, to myślałam, że rozwód wygląda tak samo jak ślub, tylko odbywa się w sądzie a nie w kościele, a byli małżonkowie, zamiast całusa, muszą sobie na koniec dać w twarz i wtedy już są rozwiedzeni.

Jak byłam mała, myślałam że świat dorosłych jest mniej skomplikowany!!!

Jak byłem mały, to myślałem, że jak będę dorosły, to będę miał klawe życie, bo nie trzeba będzie chodzić do szkoły i wszystko będzie takie łatwe i przyjemne. Rzeczywistość okazała się brutalna, ojj jakbym wrócił do tamtych czasów.

Zastanawiałem się nad tym, kim są dorośli. Myślałem, że to ludzie, którzy mają laser w oczach i wszystko wiedzą o swoich dzieciach. Dlatego nic nie naskrobałem w dzieciństwie.

... jak dorosnę będę miał mutację włosów (zamiast głosu). Bardzo się jednak chyba też nie pomyliłem, bo... wyszły.

Jak byłam mała wierzyłam,że kiedy moja mama zabrania mi się w coś ubrać, to tylko dlatego, ponieważ obawia się, że bylabym od niej ładniejsza.

Kiedy byłem mały, to myślałem, że będę duży, a nie jestem.