Kiedy byłam mała, zawsze myliło mi się czy wąsy są nad nosem czy pod.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak mama chce mieć dziecko, to musi zacząć dużo jeść i dopiero wtedy w brzuchu rozwija się dziecko.

Gdy byłam mała, byłam na 100% przekonana, że dzieci wychodzą z buzi!

Jak byłam mała, tata zapewniał mnie dość długo, że ma 18 lat, a ja naiwna w to wierzyłam. Kiedyś nawet w przedszkolu kłóciłam się z dziećmi, które próbowały wyprowadzić mnie z błędu, jednak taty powaga przy odpowiedzi na pytanie 'tatooo, a ile masz lat?' nie pozwoliła im na to. Dowiedziałam się dopiero jak siostra cioteczna przyjechała do nas i zaprosiła na swoją 18-stkę. Wiedziałam, że jest młodsza od taty...

Jak byłam mała, spytałam mamy jak to się stało, że się urodziłam, to moja mama powiedziała, że musiała połknąć tabletkę, która później wyrastała na dziecko. No i później się bałam, że moja mama znów połknie tą tabletkę i ta tabletka za bardzo urośnie i stanie się z niej dorosły człowiek i moja mama wtedy zniknie.

Myślałam, że jak pokocham chłopaka, to on też pokocha mnie i będziemy szczęśliwym małżeństwem.

Jak byłam mała, to myślałam, że ksiądz i zakonnica to małżeństwo.

Gdy byłam mała, byłam pewna, że rodzice znają moje myśli. Koszmar.

Jak byłam mała, myślałam, że ślub wygląda tak, że jest jedna panna młoda i ona wybiera sobie z szeregu męża, a reszta panów odpada.

U dziadków w mieszkaniu wisiał portret Jana Pawła II i często dziadkowie oglądali papieża w TV, a jako, że on był bardzo podobny do mojego dziadka, zawsze męczyłem go [dziadka znaczy się] dlaczego jeździ w takim śmiesznym samochodziku i dlaczego jest w telewizji.