Jak byłam mała, to myślałam, że wszystko żyje, np. pluszaki, jedzenie, ołówek, lampa, meble, woda itp.

Że jak ktoś mi zrobi zdjęcie to będę w tym zdjęciu i już nigdy nie będę mógł z niego wyjść, tak więc panicznie unikałem fotografów i wszelkiego fotografowania.

Myślałem, że u mnie na wsi, tak z kilometr od mojego domu, za takim murkiem, jest koniec świata, i zawsze bałem się koło tego murku chodzić i wyjeżdżać za niego.

Gdy byłam mała, to myślałam, że jak pomaluję długopisem panią z gazety, to ona tak będzie miała na zawsze. Niestety, nigdy nikomu tak nie zostało.

Myślałam, że zakonnice mają "specjalne stroje", bo są nieśmiertelne.

Kiedy byłam mała, myślałam, że bliska rodzina znaczy mieszkająca blisko. Ponieważ moja babcia mieszkała daleko - była daleką rodziną, a że kuzynka blisko, to była bliską rodziną.

Jak byłam mała i jeszcze nie umiałam czytać, myślałam, że nie ma czegoś takiego jak "czytanie". Myślałam, że tak naprawde nikt nie umie czytać i jak ktoś mi czytał bajki, myślałam, że poprostu udaje i wymyśla jakąś historyjkę.

Jak byłam mała, to myślałam, że w piecu jest "piszczała" (panicznie się jej bałam). Sama ją wymyśliłam, jak widelcem przejechałam po szybce od pieca i powiedziałam: Piszczała! Moja mama na to: Tak, tak! Piszczała! Widzisz? Mówiłam ci, że masz tam nie podchodzić! Ja w to uwierzyłam i nie podchodziłam więcej do pieca.

Myślałam, że kiedy kopie prąd, to wyskakuje noga i kopie.

I jak zjem, mydło, to polecą bąbelki. A tak nawiasem: straszny smak.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak zamknę się w małym pomieszczeniu, to ono się skurczy i mnie zgniecie.

Do dziś mam klaustrofobię.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak się spuści woda w wannie, a ja nie wyjdę z łazienki, to przyjdzie do mnie szatan i zadziaga mnie widłami.

Do dziś boję się spuszczającej wody.