Jak byłam takim małym szkrabem to panicznie bałam się Buki z Muminków.. Myślałam, że wyjdzie z telewizora...

Myślałam, że w muszli klozetowej jest wampir, który atakuje tylko w nocy. Że jak usiądę i nie będę patrzeć, to on mnie złapie za tyłek i go odgryzie, a ja się wykrwawię na śmierć. Skutek - długo załatwiałam się o rozkraczonych nogach, patrząc w dół.

Kiedy byłam za głośno, moja Babcia zawsze mówiła "Cicho, bo przyjdzie Zdzicho i rozwali towarzycho". Milion lat bałam się Zdzicha, sądząc, że jest to wielki garbaty potwór, który przychodzi w nocy i zabiera dzieci.

Jak byłam mała, to myślałam, że w nocy przez okna do pokoju zaglądają ufoludki i porywają ludzi. Z tego powodu bałam się spać w łóżkach na widoku: wybierałam te przy oknie, przytulając się maksymalnie do ściany, albo zakrywałam się cała kołdrą, tak żeby kosmici nie mogli mnie widzieć.

Jak byłam mała, to zawsze gdy szłam do ubikacji, myślałam, że z muszli klozetowej wyjdzie jakiś stwór i przez to się jej bałam.

Jak byłem mały, to bałem się spać sam, bo myślałem, że pod łóżkiem jest potwór.

Jak byłem mały, to bałem się siadać na desce klozetowej, bo bałem się, że w rurach mieszka wąż morski i wejdzie mi do tyłka. Podobnie myśleli moi kuzyni.

Jak byłem mały, panicznie bałem się buki... i zawsze jak leciały muminki i była na ekranie buka, to zamykałem oczy.

...że w lodówce siedzi taki gość co zapala światło. Do dziś nie lubię lodówek!

Jak byłam mała, to gdy chodziłam spać, myślałam, że jeżeli nie przykryję się cała kołdrą, to przyjdą ufoludki i odetną mi te części ciała, które wystają spod przykrycia, prócz głowy. I tak strasznie się bałam o moich rodziców, że rano obudzą się bez rąk lub nóg. A to wszystko przez babcię, która mi ciągle powtarzała, że się "rozkopuję" i w nocy poprawiała mi kołdrę.