Jak byłam mała, to myślałam, że jeżeli nadepnę na próg w drzwiach, to wyłoni się z nich wielka łapa i mnie porwie. Dlatego zawsze przeskakiwałam przez próg.

...że do ucha w nocy wejdą mi jakieś robaki. Mam 30 lat, kurde, i nadal kiedy kładę się spać, zasłaniam uszy włosami, tak na wszelki wypadek.

Pewnego słonecznego poranka wstałam z łóżka i pognałam w stronę salonu w celu obejrzenia teleranka. Stała tam taka straszna, obca, nowo kupiona kanapa i fotel. Nie usiadłam na nich, bo coś mogło mnie wciągnąć do środka a tam Kanapony i straszne Foteliki mnie zjedzą.

Myślałam, że jak się długo wpatruje w księżyc, to można zobaczyć przelatującą na miotle czarownicę... Ja zawsze widziałam.

Jak byłam mała, myślałam że Samara Morgan (Ring) żyje naprawdę.

Jak byłam mała, myślałam, że pod łóżkiem śpią potwory i bałam się wystawiać nogi poza łóżko, bo myślałam, że mnie wciągną albo odgryzą nogę.

Gdy byłam mała, bałam sie spać wystawiając spod kołdry cokolwiek oprócz twarzy. Byłam pewna, że nocą czarownica zjada dzieciom, które to zrobiły, palce.

Po obejrzeniu filmu o godzinie 24:00 byłam w 100% przekonana, że trolle naprawdę istnieją. Bałam się, że kiedy umrę, zjedzą moje ciało, bo będę uboga i zamiast na cmentarzu pochwają mnie w takich katakumbach. Aby temu zapobiec poszłam do mamy (a miałam 7 lat) i poprosiłam, że gdy umrę, moje ciało mają spalić, bowiem nie zawsze jakiś człowiek z pistoletem uratuje mi ciało (no bo już jestem martwa) przed strasznymi ghulami i potworami z kosmosu.

Myślałem, że gdy będę spał, to baba-jaga przyjdzie do pokoju i odetnie mi ucho, dlatego zawsze w czasie snu miałem zakryte ucho.

Jak byłem mały, to wierzyłem w wampiry i co noc kryłem się pod kordłą, a jak było widać szyję, to myślałem, że stanę się wampirem i odtąd bałem się. No i wampiry to tylko legenda...