Kiedy byłam mała, zawsze chciałam pojechać do Europy!

Myślałam, że to gdzieś bardzo daleko stąd.

Kiedy byłam mała, myślałam, że miasto, w którym mieszkam, to państwo, a kiedy wyjechałam poza jego granice, powiedziałam: "Patrzcie, wyjechaliśmy z Polski!".

Myślałam, że Sahara to kontynent.

Jako całkiem malutka dziewczynka myślałam, że ludzie w Afryce wyglądają po prostu tak, jakby byli pomalowani na czarno...

Myślałam, że Polska jest najnowocześniejszym krajem, a że w innych panuje ciągły upał lub mróz, kataklizmy, nie mają telewizora, radia, sama bieda.

Jak byłam mała, byłam pewna, że niezależnie od tego, w którym miejscu na Ziemi jesteś, jeżeli zaczniesz kopać w Ziemi, to wkrótce dokopiesz się do Chin. Takie wyobrażenie wzięło się z pewnego teledysku, w którym to dziewczynka przez otwór w Ziemi rozmawiała z Chińczykiem.

Jak byłam mała, to myślałam, że mój dom jest na końcu świata.

Myślałam, że nie ma nic poza moim domem, podwórkiem i domem mojej babci...

Myślałam, że istnieje tylko moje miasto.

Myślałam, że na dole kuli ziemskiej ludzie stoją do góry nogami, ale że to dla nich normalne.

Kiedy byłam mała, myślałam, że mieszkańcy Krety to Kretyni.

Jak byłam mała, to myślałam, że kangury żyją w Austalii, która znajduje się na miejscu Austrii. A o Austrii nawet nie śniłam.