Jak byłem mały, myślałem, że wrona i wróbel to rodzina. Znaczy wróbel to dziecko wrony. A skąd się to wzięło? W lecie chodzimy na truskawki, a tam są strachy na wróble. A że żadne wróble, tylko wrony leciały na pole po truskawki, to dalej to tylko moja filozofia.

Kiedy byłam mała, grałam często z rodzicami w 'państwa miasta'. Jako że byłam młoda i głupia, jedynym zwierzęciem na literę F jakie znałam, była foka. Aż któregoś dnia, podczas gry, olśniło mnie i zwierzę na F wpisałam... filet. Myślałam wtedy, że filet to ryba, tak jak karp czy śledź.

To był chyba jeden z pierwszych Zwierzyńców, który obejrzałem. Była tam mowa o gadach. Z jakichś powodów, których od dawna nie pamiętam, skojarzyło mi się, że gady to zwierzęta, które gadają (stąd ich nazwa). Długo w to wierzyłem... Mama mnie wyprowadziła z błędu, gdy się po jakimś czasie z nią podzieliłem moim wnioskiem, ale do dziś czasem się łapię, że słowo 'gadać' mi się potrafi wiązać ze słowem 'gad'.

Kiedyś byłam przekonana, że nie ma czegoś takiego jak nietoperz, bo albo coś czymś jest albo tego nie ma, co nie?! A ponieważ od zawsze broniłam swojego zdania, ilekroć w telewizji leciał program o owych zwierzątkach, toczyłam zajadłe kłótnie z telewizorem - on mówił "nietoperze żyją...", a ja "toperze!!! ..."

Przez długi czas byłem przekonany, że koń i krowa należą do tego samego gatunku, tylko różnią się płcią. Tak samo jeleń i sarna, szczur i mysz, puchacz i sowa (nie wiedziałem, że puchacz to gatunek sowy).

Jak byłem mały, to myślałem, że wróble to są młode gołębie.

Ja myślałam, że wróbel to dziecko gołębia...

Jak byłam mała, myślałam, że wróbel to pisklę gołębia.

Jak byłam mała, to myślałam, że tyle ile razy powiem słowo łabędź, to tyle łabędzi będzie na świecie i ciągle chodzilam i powtarzałam "łabędź".

W dzieciństwie myślałam, że żona łosia to łososina. Miałam tedy ze 6-7 lat. Kiedy miałam 12 lat, na przyrodzie mieliśmy o ssakach. Mało uważałam, bo byłam zamyślona.

[P] - Pani

[J] - Ja

[P] Zuziu jak się nazywa partner łosia?

[J] Łososina, proszę pani.