Jak byłam mała, myślałam, że gdy ludzie śpiewali "chwała na wysokości, a pokój na ziemi", to chodzi o to, że Chwała to taka dziewczynka, co weszła na drabinę, a jej pokój jest na dole.

Myślałam, że Bóg mieszka na księżycu zrobionym z sera.

Jak byłam mała, to myślałam, że papież to taki człowiek, który chodzi ulicami i zbiera papiery. Wszyscy mieli ze mnie ubaw!

Jak byłam mała, to mama próbowała mnie nauczyć modlitwy "Ojcze Nasz" i miałam powtarzać za nią: "Ojcze nasz, Któryś jest w Niebie..." a ja nie chciałam i krzyczałam, że nie mam "ojca" tylko "tatusia" i nie będę tak brzydko mówić.

W swojej małej główce myślałam sobie, że w modlitwie "Ojcze nasz" są słowa: "jak w niebie ptaki na ziemi", a w kolędzie "Jezus Malusieńki": "bo uboga była, rondel z głowy zdjęła"

Kiedy ksiądz mówił: "Wieczny odpoczynek racz im dać Panie"

Ja odpowiadałam: "A światłość wieku i stanie chaj im świeci"

Zawsze zastanawiałam się dlaczego ta odpowiedź jest taka dziwna i w końcu doszłam do wniosku, że brzmi ona "troszkę" inaczej.

Jak byłam mała, myślałam ze na chórze w kościele śpiewa Maryja z chórem aniołów.

Mój brat był przekonany, że opłatki na wigilię robi się z zakonnic, bo kiedyś na pytanie skąd się biorą opłatki, usłyszał od mamy: Zakonnice pieką.

W swojej dziecinnej pobożności sądziłam, że jak ktoś popełni grzech śmiertelny, to od razu umrze. Znaczy Pan Bóg go zabije piorunem, albo przyjdą diabły i zabiorą go do piekła.

No i jeszcze nie do końca rozumiałam dlaczego jest osobne przykazanie przeciwko zabraniu komuś łóżka (szóste: nie cudzołóż) i osobne przeciwko zabieraniu innych cudzych rzeczy (siódme: nie kradnij) - tłumaczyłam to sobie tak, że jak ktoś już nawet nie ma łóżka, to jest naprawdę biedny...

Bardzo długo zdawało mi się, że zamiast tekstu pieśni, który idzie: "Klękam z radością", śpiewa się: "Kwękam z radością".

Jakoś nie pasowało mi to do kontekstu, taki oksymoron się zrobił.