Jak byłam malutka, nie wiedząc cóż to za słowo, którym rodzice się tak często posługują, zaczęłam je śpiewać. Oparłam się o tył krzesła i kiwając na bok główką i wymachując nóżkami w tą i tamtą, nuciłam melodyjnym głosem: "Kur... mać, kur... mać, kur... mać kur... mać..." W dodatku byłam u cioci.

Myślałam, że prezerwatywy mężczyzna zakłada po to, żeby nie nasikać "do środka".

...resztę sprzedawca wydaje niezależnie ile klient da pieniędzy.

Jak byłem mały, to myślałem, że istnieje taki ktoś, kto ma na imię "inni" i nie ma nazwiska. Bo kiedy po filmie lektor czytał listę wypłat to było: Jan Kowalski, (...) i inni. Swoją drogą koleś był bardzo sławny, bo był w każdym filmie.

Jak słyszałam "Czerwone maki na Monte Cassino, zamiast rosy piły polską krew, po tych makach szedł żołnierz i ginął...", to myślałam, że na Monte Cassino rosną kwiaty-wampiry.

Jak byłam mała, byłam przekonana, że wojny i głód to coś, co się działo dawno, dawno temu, a teraz wszyscy żyją w zgodzie i dostatku.

Od dzieciństwa uwielbiałam swojego dziadka - zawsze przywoził mi mnóstwo słodyczy, pomagał w budowaniu schronów pod łóżkiem, czesał włosy lalkom, bujał na huśtawce i robił wszystko inne co tylko dzieciak może sobie zamarzyć.

Pewnego razu w piaskownicy koleżanka zakomunikowała mi, że jak się zestarzeję zostanę babcią.

Byłam zrozpaczona - myślałam, że na starość zostanę takim fajnym dziadkiem...

Jak byłem mały, to myślałem, że perpetuum mobile to przedłużacz wetknięty sam w siebie.

Jak byłam mała, to myślałam, że kierunkowskaz pokazuje gdzie trzeba skręcić, żeby dojechać do domu.

Jak byłam mała, to żyłam w przekonaniu, że przy każdym telewizorze jest mikrofon i kiedy w serialach jest podłożony śmiech, to słychać jak ludzie z innych mieszkań się śmieją. Chciałam, żeby mnie usłyszeli, więc zawsze śmiałam się najgłośniej z rodziny.