Kiedy byłem mały, przez przypadek połknąłem pestkę i dałem się nabrać na żart rodziców, że mi w brzuchu wyrośnie drzewo. Dzięki lekcjom biologii zostałem wyprowadzony z błędu.

Jak byłam mała, myślałam, że gdy będę obgryzała paznokcie, one wpadną do brzuszka i wyrośnie mi druga ręka.

Gdy byłam mała, to bałam się wiatru. Gdy szłam z rodzicami na spacer i widziałam ruszające się gałęzie, z płaczem szybko biegłam do domu.

Jak byłam mała, to myślałam, że żołędzie rosną na żołędziowcach.

Kiedy byłam mała, nie rozumiałam dobrze rozpiętości czasowej i byłam przekonana, że kiedy moja mama była małą dziewczynką, na świecie żyły dinozaury. Wyobrażałam sobie wielkie jaszczury chodzące po podwórku u babci i zaglądające w okna (pierwsze piętro). O, jak strasznie musiało wtedy być...

Jak każde dziecko chciałam wiedzieć skąd się biorą dzieci. Zapytana przeze mnie babcia powiedziała mi, że ze sklepu. Przez długi czas byłam przekonana, że istnieją sklepy, gdzie na półkach siedzą dzieci, a dorośli przychodzą, oglądają i kupują te, które im się spodobają.

Gdy byłam mała, myślałam, że grzmoty podczas burzy to anioły grające w kręgle, a błyski to Bóg robiący mi zdjęcia.

Jak byłam mała, to myślałam, że każde dziecko rodzi się płci męskiej, a dopiero potem zamienia się w dziewczynkę.

Jak byłam mała, byłam przekonana, że istnieją kwiaty - lipany - słowo tulipany rozumiałam jako "tu (są) lipany".

Jak byłam mała, znalazłam książkę, w której były opisane warstwy ziemi. Wpadłam na pomysł, żeby w piaskownicy dokopać się aż do samego środka - kopałam i kopałam, aż dokopałam się do samego jądra ziemi!!! Dopiero po kilku latach doszłam do wniosku, że było to tylko betonowe dno piaskownicy...