Jak byłam mała, śpiewałam w Boże Narodzenie tak: "Pała na wysokości, pała na wysokości, a pokój..."

A ja gdy byłam mała, odmawialam paciorek mówiąc: "narodził się ze zmarłej dziewicy".

Kiedy byłam mała, myślałam, że w trakcie modlitwy "Baranku Boży" podczas mszy św. wierni zwracają się do cukrowego (a biorąc pod uwagę datę mojego urodzenia, nawet plastikowego) wielkanocnego baranka zamiast Jezusa, i zawsze podczas wypowiadania tych słów wyobrażałam sobie właśnie te zwierzę.

Jak byłam mała, to zawsze pod koniec mszy mówiłam "Idźcie ofiary do domu". Dopiero mama kiedyś mnie usłyszała i wytłumaczyła, że chodziło o "idzcie, ofiara spełniona". Ale i tak wolę wersję z ofiarami.

Jak byłam mała, to podczas modlitwy, zamiast "w imię Ojca i Syna i Ducha Św.", to liczyłam... "jeden, dwa, trzy i cztery"... dziwne... nie wiem dlaczego.

Jak byłam mała, myślałam, że Bóg siedzi na chmurce razem z Jezusem i Duchem Świętym, pijąc czerwone wino z kielichów, jedząc owoce, rozmawiając sobie, żartując i patrząc na ludzi, a jak się skończy świat, to wszyscy ludzie się tam przeniosą i będą siedzieć na chmurach jedząc owoce, pijąc wino i rozmawiając...

Jak byłem mały, ksiądz na religii powiedział nam, że jak się słucha jak ktoś przeklina, to jest to grzech. Dzień przed I Komunią Świętą brat zaczął mówić brzydkie słowa, a ja się popłakałem, że Bóg mi nie udzieli komunii.

Jak byłam mała, to w kościele słysząc fragment pieśni "mój Boże, wspomóż łaską..." słyszałam zawsze "mój Boże, wspomóż pastą..." - i wyobrażałam sobie jak Pan Bóg wyciska z nieba pastę do zębów z tubki i ona spływa z góry. Tylko nie wiedziałam po co.

A propos religii, to przez długi czas śpiewałem "spała na wysokości" zamiast "chwała na wysokości" i nie żeby mi to jakoś bardzo przeskadzało. Jak spała, to spała i tyle.

Zawsze zastanawiałem się dlaczego w kościele ksiądz mówi: "Wysłuchaj na spanie".