W swojej dziecinnej pobożności sądziłam, że jak ktoś popełni grzech śmiertelny, to od razu umrze. Znaczy Pan Bóg go zabije piorunem, albo przyjdą diabły i zabiorą go do piekła.

No i jeszcze nie do końca rozumiałam dlaczego jest osobne przykazanie przeciwko zabraniu komuś łóżka (szóste: nie cudzołóż) i osobne przeciwko zabieraniu innych cudzych rzeczy (siódme: nie kradnij) - tłumaczyłam to sobie tak, że jak ktoś już nawet nie ma łóżka, to jest naprawdę biedny...

Kiedyś wydawało mi się, że na liczbę 100 się mówi dziesięćdziesiąt...

Jako kilkuletni dzieciak myślałam, że jak ktoś umrze, to od razu się zamieni w kościotrupa i strasznie się bałam, że kiedyś zobaczę to na własne oczy...

Jak byłam mała, bałam się chodzić do toalety, ponieważ po obejrzeniu jakiegoś filmu, myślałam, że w rurach grasuje wielki wąż albo krokodyl i gdy usiądę na sedesie, to mnie wciągnie i zje.

Kiedy miałem parę lat, miałem taką dziwną sposobność do zabawy tamponami mojej mamy.

Nigdy nie mogłem tego pojąć, jakim cudem one tak rosną w zlewie pełnym wody!

Oglądając filmy myślałem jak bardzo muszą być głupi ci aktorzy, żeby dla roli w filmie dać się zabić. Bo jak patrzyłem na film, to myślałem, że naprawdę umierają.

Jak byłam mała, to myślałam, że pieniądze (konkretnie monety) górnicy wykopują z kopalni... Bardzo długo zastanawiałam się też, skąd na monetach daty...

Gdy byłem mały, myślałem, że jak grają mecz piłki nożnej w telewizji, to oni nie zmieniają się połowami, tylko kamerzysta przechodzi na drugą stronę.

Jak byłem mały, a magnetowid to było coś fajnego, myślałem, że tak samo jak odtwarza kasety video, to również gdy wepchnę tam gazetę, to mi ją przeczyta... Niestety tak się nie stało.

Jak byłem mały, myślałem, że osoby niewidome są niewidzialne.