Właśnie program wspomnieniowy na 50-lecie Kabaretu Starszych Panów w PR3 mi przypomniał, że bardzo dawno temu po pierwszym w moim życiu wysłuchaniu piosenki „Na ryby” (gdzie Starsi Panowie wybierają się raz na ryby, potem na grzyby, a potem planują, że „na lwy by” pojechali), byłem przekonany, że te «lwyby» to też coś, co się łapie czy zbiera.

Jak byłem mały to nie odróżniałem ziemi i podłogi od siebie. Jak coś upadło mi na ziemię, mówiłem że upadło mi na podłogę. Dopiero po śmiechach moich rówieśników dowiedziałem się, że jest jednak subtelna różnica...

Dawno, dawno temu nie wiedziałam które słowo znaczy "jutro", a które to "wczoraj". Przykład: wczoraj pójdę do babci; jutro spałam z mamą.

Zawsze myślałam, że "hotel" to "fotel". I zawsze kupowałam dużo 'foteli', gdy grałam w Monopoly. I zastanawiało mnie czemu dwie tak odległe od siebie rzeczy mają taką samą nazwę...

Jak byłem mały, to myślałem, że są "morele" i "amorele". Po latach się okazało, że "amorele" to Brzoskwinie.

...w modliwie Ojcze Nasz na końcu jest "i nie budź nas na pokuszenie".

Myślałam, że osiedlowy sklep wielobranżowy to tak naprawdę sklep "wieloobrazowy" - z obrazami, tylko się pomylili w pisowni.

Dopiero w wieku 15 lat uświadomiono mi w szkole, że to "leje jak z cebra" a nie jak zebra...

Gdzieś w trzeciej klasie podstawówki zostałam uświadomiona przez mamę, sprawdzającą moje zadanie domowe, że nie istnieje taki wyraz, jak NAJZNAŃSZY. Zadanie domowe dotyczyło Matejki, który jest oczywiście jednym z najznańszych malarzy.

Jak byłam mała, to zawsze chciałam się poprawnie wyrażać. Uparcie i z całą determinacją twierdziłam, że nie mówi się, że ktoś sepleni, tylko że SOBIEpleni...