Jak byłam mała, to przybiegłam kiedyś do mamy z pytaniem "kto to jest Dogas?". Było to po przeczytaniu wierszyka pt. "Dzień dogasa"... Myślałam, że skoro jest Dzień Matki, Dzień Kobiet, Dzień Dziecka, to i jakiś bliżej nie znany mi Dogas też ma swój dzień...

Gdy byłam mała, na krótkofalówkę mówiłam mikrofalówka i byłam przekonana, że mam rację.

Jak byłam mała, to przekręcałam "życie, życie jest nowelą" na "życie, życie to jest welon".

Zawsze się zastanawiałam co to znaczy 'kozykują'. Wydawało mi się, że w piosence do Koziołka Matołka jest 'w Pacanowie kozykują".

Byłem przekonany, że mówi się: "dawać siwe znaki" zamiast "dawać się we znaki". Tłumaczyłem sobie to tak, że przez osobę, o której się tak mówi można osiwieć...

Ostatnio odkryłam moje pierwsze próby pisania. Wypisałam sobie receptę - prawie wszystkie litery napisałam w lustrzanym odbiciu.

Kiedyś pani w telewizji się pomyliła. Przekazując to mamie, krzyknęłam: "Mamo, patrz! Ale z niej mylaczka".

Śpiewałam pod nosem "no bo to impreza panie bobrze" Zamiast "No bo to impreza a nie pogrzeb". I nie rozumiałam jak mama widząc to prychała w garść. Później miałam do niej żal, że mnie nie poprawiła.

Gdy byłam mała, myślałam, że WIDZIMIŚ, to taki dziwny pluszowy miś, który jest zmyślony i niedostępny ludzkim okiem - takie rozumowanie wynikało z faktu, że mama komentując moje nieskończone zachcianki, mówiła, że znowu mam jakieś "widzi mi się".

Jak byłam mała, to myślałam, że jak ktoś jest praworęczny, to jest prawosławny, a jak leworęczny to lewosławny.