BAŁAM się buki z muminków i tych ludków, co miały po kilka rąk. Brrrrrr.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak ktoś dostaje wyrok dożywocia, to idzie do więzienia na 100 lat, albo jak się kończył program, to myślałam, że "literki idą do domu": wchodzą na tył telewizora, gdzie mieszkają.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak przechodzę po pasach, to muszę iść po białym, bo jak bym po czarnym przeszedł, to przejechałby mnie samochód.

Młodszy brat mojej koleżanki długo był przekonany, że parówki rosną na drzewie!

Jak byłam mała, to myślałam, że jak się zasadzi drewniany patyczek po lodach, to wyrośnie drzewko... Efektem było zdziwienie babci, która na działce odkrywała masę patyczków powtykanych w grządki.

Po obejrzeniu "Lśnienia" u sąsiadów, wróciłam do domu i bałam sie wejść dalej do mieszkania, (wcale nie byłam taka mała, 11 - 13lat), rodzice byli u znajomych, jak wrócili zastali mnie śpiąca razem z psem na psim posłaniu tuż pod drzwiami, w przedpokoju.

Spałam w skarpetkach i zawsze dbałam o to, żeby nogi były pod kołdrą, bo bałam sie, że w nocy wyjdą spod łóżka strachy i zjedzą mi palce... W skarpetkach śpię do tej pory, ale dlatego, że marzną mi stópki.

Jak byłam mała myślałam, że imiona Jerzy - Jurek, Ola - Aleksandra to są 4 różne imiona.

Jak byłam mała, myślałam, że słonina jest zrobiona ze słonia.

Jak byłem małym chłopcem, to zastanawiałem się o co chodzi w piosence z Domowego Przedszkola. Dokąd tu ptanocą jeż. W zasadzie to skumałem dopiero po dwudziestce.