Gdzieś tak do 7. roku życia myślałem, że "Złotopolscy" to teleturniej, a że za teleturniejami nie przepadałem, to zawsze wychodziłem z salonu, nie mogąc się przekonać o czym jest ten program.

Ponieważ moja mama uczyła czegoś, co się nazywa "przystosowanie do życia w rodzinie" to wiedziałam, że rodzice COŚ robią, aby było dziecko - jednak sądziłam, że mamusia coś połyka.

Dużo później dowiedziałam się, że to niezupełnie tak idzie...

Mając z 5 lat, uczyłem się straszliwie trudnego alfabetu angielskiego, myślałem, że gdy się go nauczę, będę władać biegle angielskim, mówiąc polskie wyrazy i zamieniając w nich głoski na alfabet angielski np. stopa - estiołpiej.

Myślałem, że Whoopi Goldberg to tak naprawdę mężczyzna i na dodatek tak głupi, że w reklamie każdego filmu mówią na niego 'głupi Goldberg'.

Jak byłem mały (jakieś 5-6 lat), to myślałem, że znaczki marek samochodów są zrobione z cukru...

Sam też wymyśliłem sobie fikcyjny samochód - zielonego Malucha, chodziłem na spacerze i trąbiłem na wszystkie napotkane psy.

Ja byłam przekonana, że Gierek to funkcja, a nie nazwisko i zastanawiałam się kto będzie następnym Gierkiem.

Dawniej myślałem, że ludzie/aktorzy, którzy wystepują w telewizji, nie istnieją i nie da się ich zobaczyć w realnym życiu. Bardzo się zdziwiłem widząc Bohdana Smolenia, który chodzi po scenie i w dodatku mówi... To było coś.

Jak byłam malutka i rodzinnie śpiewaliśmy kolędy, ja zawsze w momencie "chwała na wysokości" dumnie odśpiewywałam "pała na wysokości".

Jak byłam mała, myślałam, że pieniążki (wtedy jeszcze stare, przed denominacją) są takie tylko w moim mieście. Jak jechaliśmy do babci na wioskę, wyobrażałam sobie, że tam się płaci dolarami.

Jak byłam mała (a nawet nie taka mała), to myślałam, że sarna i jeleń to jeden gatunek. Zawsze się dziwiłam, że w bajkach na "sarnę" wołali łania... Dopiero uświadomiła mnie pani, w szkole chyba w 2 klasie, że nie sarna ale łania to "żona" jelenia...