Kiedyś byłem przekonany, że slowo "Burdel" to marka ciężarowego (koniecznie niebieskiego) samochodu. Pewnego razu jadąc pociągiem na wakacje z Tatą, rozmawiałem z jakimś innym małym chłopcem i przekonywałem go, że taki samochód jest i głośno poprosiłem Ojca, żeby przyznał mi rację, bo "Tata widział nie raz 'Burdel' i może potwierdzić, że istnieje itd." (Mniej więcej tak to ująłem. Pasażerowie byli bardzo zdziwieni, nie mowiąc o Ojcu).

Jak byłem mały, myślałem, że liczbę 102 zapisuję się 1002. Logiczne nie? 100 i 2.

Nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni, gdy byłem mały, myślałem, że liczba 100 jest ostatnią. Przez jakiś czas podziwiałem mamę, która pokazała mi, że umie liczyć do "ostatniej" liczby.

Kiedyś myślałem, że nie ma żadnej różnicy w słowie: "kilo 30 a 30 kilo". Szczególnie dziwiłem się wtedy, jak wyśmiewała mnie ekspedientka w mięsnym, gdy kupowałem kurczaka prosząc o to drugie.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak człowiek się opala, to razem ze skórą opalają sie kości i krew.

Jak byłem mały, to myślałem, że chłopcy w pewnym wieku szybciej dorastają i szybciej przybywa im lat. Wtedy bardzo chciałem być starszy od mojej siostry (starszej ode mnie o rok - do dnia dzisiejszego...)

Gdy byłem mały, myślałem, że biegunka to ciężka choroba śmiertelna...

Jak byłem mały, to myślałem, że ta wypukłość na szyi u niektórych dorosłych (jabłko adama) to kawałek ziemniaka, który utkwił w gardle.

Jak byłem mały, to panicznie bałem się choroby zwanej czerwonką, myśląc, że ta dopadnie mnie zaraz po tym, jak zrobię kupę, więc szybko odskakiwałem z kibelka. Objawą tej choroby był wg. mnie krwiście czerwony stolec, a w rezultacie natychmiastowa śmierć w okropnych męczarniach.

Jak byłam mała, to myślałam, że człowiek ma w środku części, przewody, takie jak w samochodzie.