... Samochody mają oczy i na mnie patrzą. Niektóre były dobre (okrągłe, obłe światła), a inne złe (ostro zakończone pod skosem, jakby marszczyły czoło).

Byłam pewna, że Cher to mężczyzna przebrany za kobietę i nie wierzyłam w zaprzeczenia dorosłych. Przecież widziałam na własne oczy...

Jak byłam mała, to siostra nienawidząca paluchów na monitorze, powiedziała, że jest na nim punkt, który po dotknięciu powoduje wybuch komputera. Monitor od tego czasu był nietknięty...

Jak byłam mała, to myślałam, że lalki do mnie mówią. Za każdym razem jak na nie popatrzyłam, to wydawało mi się, że patrzą na mnie złowrogo i otwierają usta, jakby chciały mnie ugryźć.

A moja siostra jak była mała, to bała się takiej lalki, bo oglądała o niej film i strasznie płakała przez nią i chowała się pod stół, haha.

...biedronki mają dusze. W końcu w wierszyku było: "Biedroneczko, biedroneczko, idź do nieba, przynieś mi kawałek chleba".

Miałam caaaały cmentarz za krzakiem w ogrodzie.

Mając w swoim dorobku lektury takie jak "Śpiąca Królewna", byłam pewna, że "Piękna i Bestia" są określeniami głównej bohaterki i chyba kilka lat głowiłam się cóż to za głębia z tą sprzecznością i o co chodzi.

Jak byłam mała, strasznie się denerwowałam tym, że dzieci są takie małe. Uważałam to za swoistą dyskryminację: nikt nie brał nas na poważnie, nie zwracali na nas uwagi, a w kościele jak się klęczało, nie było nic widać znad ławki. Wkurzało mnie to strasznie i postanowiłam, że będę duża. Jeszcze w podstawówce tak bardzo przerosłam rówieśników, że nie wpuszczano mnie na niektóre zjeżdżalnie i place zabaw dla małych dzieci, bo myśleli, że jestem nastolatką. Do dziś uważam, że nasze myśli mają dużą moc sprawczą.

Jak byłam mała, próbowałam licytować się z Bogiem. Np. kiedyś w czasie ulubionej dobranocki leciał mecz, to mówiłam w myslach, że jeśli tego nie zmieni, to przestanę w niego wierzyć, albo rozpowiem kolezankom, że nie istnieje.

Jeśli naprawdę czegoś mi brakowało (mamy nie było przy mnie), to okazywałam skruchę i zamiast mu "grozić", przez łzy obiecywałam, że codziennie będę chodzić do Kościoła. Np. jeśli ktoś mnie teraz przytuli. Nigdy nie spełnił żadnej mojej prośby. Przestałam w niego wierzyć zanim poszłam do szkoły.

Jak byłam mała, to przyśnił mi się kolega z przedszkola, który ściągnął przede mną spodnie i pokazał pupę. Przeżyłam to tak mocno, że czasem myślałam, że zdarzyło się to naprawdę. Kilka lat po tym wciąż rumieniłam się na samo wspomnienie.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak się dziewczyna i chłopak pocałują, to nazajutrz bocian przynosi im dziecko pod drzwi...