Jak byłam mała, to w kościele słysząc fragment pieśni "mój Boże, wspomóż łaską..." słyszałam zawsze "mój Boże, wspomóż pastą..." - i wyobrażałam sobie jak Pan Bóg wyciska z nieba pastę do zębów z tubki i ona spływa z góry. Tylko nie wiedziałam po co.

Mając 6 lat zadałem ojcu pytanie: "Tato, czy kobiety to też ludzie?"

Jak byłam mała, rodzice nieraz mówili coś o trawieniu albo mieleniu, więc ja myślałam, że mamy w brzuchu taki młynek, który mieli nam jedzenie.

A propos religii, to przez długi czas śpiewałem "spała na wysokości" zamiast "chwała na wysokości" i nie żeby mi to jakoś bardzo przeskadzało. Jak spała, to spała i tyle.

Zawsze zastanawiałem się dlaczego w kościele ksiądz mówi: "Wysłuchaj na spanie".

Jak byłam mała, to gdy chodziłam spać, myślałam, że jeżeli nie przykryję się cała kołdrą, to przyjdą ufoludki i odetną mi te części ciała, które wystają spod przykrycia, prócz głowy. I tak strasznie się bałam o moich rodziców, że rano obudzą się bez rąk lub nóg. A to wszystko przez babcię, która mi ciągle powtarzała, że się "rozkopuję" i w nocy poprawiała mi kołdrę.

Jak byłem mały, to myślałem, że Warszawa jest stolicą Szczecina.

Jak byłem mały, to myślałem, że gdy czekaliśmy w kolejkach na granicy, to czekaliśmy aż inna planeta pod nas podjedzie i wtedy będziemy mogli na nią przejechać. Myślałem, że każdy kraj to osobna planeta.

Myślałam, że nasz świat znajduje się na globusie jakiegoś olbrzyma, który z kolei też mieszka na globusie jeszcze większego olbrzyma. Oczywiście na naszych globusach też wyobrażałam sobie maleńkich ludzi, którzy mieli globusy...

Jak byłem mały, to nie wiedziałem co to jest wibrator. Koledzy mnie uświadomili, że to rodzaj wibrującego pilota.