Jak byłam mała, to myślałam, że kolęda "Bóg się rodzi" zaczyna się od słów "Bóg się rodzi, monstrum chleje...".

Jak ja byłam mała, to bałam się podczas zasypiania mieć rozłożonych nóg.

Zawsze miałam je podkulone, bo bałam się, że z drugiej strony pirat zacznie mnie łaskotać po stopach.

Jak byłam mała, to gdy czasem jeździłam do McDonalda z rodzicami, nigdy nie zamawiałam hamburgerów, bo sądziłam, że są one tak twarde jak kamień i jak je ugryzę, to mi wylecą wszystkie zęby.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak połknę przez przypadek gumę do żucia, to sklei mi się żołądek i umrę. Jakie było moje zdziwienie, gdy ją połknęłam i mijały dni, a ja wciąż żyłam.

Kiedy byłam mała (miałam na pewno mniej niż 4 lata), umiałam już oczywiście bardzo dobrze mówić, ale miałam okropny kompleks, że nie umiem rozmawiać. Chodziło mi o mówienie takim specjalnym dorosłym tonem, który jak sądziłam nie służył do prostej komunikacji, tylko był pewnego rodzaju grą uprawianą przez dorosłych w sobie tylko wiadomym celu. Na podwórku za domem ćwiczyłam tą umiejętność (chodziło o długie przemowy wymawiane specjalnie modulowanym tonem i pełne szczególnie napełniających mnie zachwytem słówek typu: prawda, tego, oraz yyy i eee pomiędzy wyrazami) i bardzo się zawstydziłam jak kiedyś sąsiadka zaczęła się śmiać podsłuchując mnie przez siatkę.

Kiedy słuchałem włoskiej piosenki "Su di noi" i śpiewałem "Słup i gnój", ponieważ świetnie pasowało do muzyki. Śmiałem się przy tym do rozpuku. Mama dopiero mnie wyprowadziła z błędu.

Myślałem, że kolor seledynowy to owoc.

Pamiętam jak kiedyś byłam w kinie, byłam wtedy mała i miałam około 5 lat. Cały film siedziałam na sztywno (film trwał około 2 godzin, jak nie więcej...), ponieważ bałam się, że gdy oprę się o to krzesełko rozkładane w kinie, to ono się zamknie. Tzn. że to krzesełko się złoży, a ja będę w środku i wszyscy się będą śmiali. Potem strasznie bolały mnie plecy...

Jak byłem mały, to wpadła mi kiedyś w ręce płyta długogrająca moich rodziców z polskimi piosenkami z lat 60. Bardzo mi się spodobała i puszczałem ją sobie na adapterze Bambino. W jednej piosence Barbara Rylska śpiewała "Sex appeal to nasza broń kobieca". Nie rozumiejąc zupełnie o co chodzi, śpiewałem ze słuchu: "seksapil, to nasza bańkowieca". Moja starsza siostra miała ubaw po pachy.

Podobnie było z piosenką Violetty Villas "Przyjdzie na to czas". Ona śpiewała: "więc poddaj się ogniowej próbie i porzuć myśl o bliskim ślubie", a ja: "więc porzuć myśl o bliskim śnubie".

Myślałam, że Franek to Franisław...