Przez długi czas widząc skrót "zł" czytałem to jako np. "jeden zły"...

Myślałem, że film kręcony jest za jednym zamachem, że aktorzy muszą się nauczyć wszystkich kwestii na pamięć i potem bezbłędnie je zagrać.

Jak byłem mały, mój tata wskazując kiedyś wieczorem na jakąś ruderę powiedział, że to rudera zabita dechami. Od tamtej pory zawsze jak widziałem ten budynek patrzyłem się ze strachem i wierzyłem, że ktoś zabił ten dom deskami (zabił, w sensie pozbawił życia)...

Ostatnio odkryłam moje pierwsze próby pisania. Wypisałam sobie receptę - prawie wszystkie litery napisałam w lustrzanym odbiciu.

Kiedyś pani w telewizji się pomyliła. Przekazując to mamie, krzyknęłam: "Mamo, patrz! Ale z niej mylaczka".

Kiedy szłam do szkoły, zawsze mijałam dom z 3 okragłymi oknami... i myślałam, że tam mieszkają atomówki. Naprawdę był podobny...

Gdy byłam mała i kupowaliśmy nowy telewizor, bardzo prosiłam Mamę, żeby kupiła taki, w którym by było Fox Kids i Cartoon Network. Oczywiście pojęcie "telewizja kablowa" było mi nieznane.

Gdy byłam mała, myślałam, że są dwa imiona... Łukasz i Ukasz

Jak byłam mała - nie wiem po jakim incydencie się to stało - ale uwierzyłam, że paprotka w pokoju mamy żyje i czuje i myśli jak człowiek. Więc dawałam jej czasem soku do picia, rozmawiałam z nią, farbowałam jej liście lakierem do paznokci, żeby cieszyła się, że modnie wygląda...

Pewnego razu pamiętam, że byłam zmuszona stanąć w obronie jej godności, gdy młodszy kuzyn zaczął ją podglądać od spodu szukając zarodników.

Śpiewałam pod nosem "no bo to impreza panie bobrze" Zamiast "No bo to impreza a nie pogrzeb". I nie rozumiałam jak mama widząc to prychała w garść. Później miałam do niej żal, że mnie nie poprawiła.