Nie ja pierwszy i pewnie nie ostatni, gdy byłem mały, myślałem, że liczba 100 jest ostatnią. Przez jakiś czas podziwiałem mamę, która pokazała mi, że umie liczyć do "ostatniej" liczby.

Kiedy byłam mała, zawsze kiedy nadchodziła zima, myślałam, że Mikołaj obserwuje mnie przez okno, żeby sprawdzić czy zasługuję na prezent...

Jak byłem mały, myślałem ze św. Mikołaj aka Gwiazdor to straszny demon, który straszy dzieci. W ogóle to myślałem, że jest ich cała armia - Armia Demonów! Najbardziej bałem się tej przeraźliwej maski. Święta to był najgorszy okres w roku. Najgorzej było kiedy przychodził do przedszkola, a później do podstawówki. Do dzisiaj ciarki mnie przechodzą jak przypominam sobie te traumatyczne przeżycia. Wszystkie dzieciaki latały na przerwie po korytarzu, a ja zamykałem się w klasie i przerażony czekałem, aż ten horror się skończy. Armageddon zaczynał się kiedy przychodziło samo Boże Narodzenie i Wigilia. Zdarzały się przypadki, że nawet mdlałem, kiedy przychodził ten demon! Bałem się wychodzić na ulicę, żeby czasem nie spotkać go w mieście. Myślałem, że mnie porwie i zje. Do dzisiaj wspominam to jako największy koszmar mojego dzieciństwa.

Jak byłem mały, myślałem, że liczbę 102 zapisuję się 1002. Logiczne nie? 100 i 2.

...myślałam, że nauczyciele mieszkają w szkole i że jak wszyscy wychodzą, to sobie rozkładają w klasie takie polowe łóżka, a żywią się oczywiście w stołówce.

...wierzyłam w duszka Kacpra i bardzo chciałam się z nim spotkać.

Jak byłam mała, myślałam, że w telewizorze są małe ludziki i to te ludziki widzimy na ekranie.

Miałam 8 lat i myślałam, że jeśli będę sie bardzo gorliwie modlić do Matki Boskiej, to ona przemieni mnie w geparda. Całą mszę modliłam się tak żarliwie i oczekiwałam owej nocy kiedy na zawsze stanę sie gepardem. Myślicie, że poskutkowało?

Jak byłem mały, myślałem że kiedy pokazują w TV ludzi z zasłoniętymi (te kwadraciki, piksele czy jak to zwać) twarzami tzn. np. przestępców, to są to ludzie cierpiący na jakąś chorobę głowy. Zwykle gdzieś siedzieli np. w sądzie, ale dla mnie była to poczekalnia w szpitalu. Powiedziałem raz tacie, że sam bym tak nie chciał. On na to, że nikt by nie chciał. To mnie utwierdziło w przekonaniu, że jednak mam rację.

Jak byłem mały, to myślałem (dzięki mojej siostrze), że obracające się poziomo kółko w liczniku elektrycznym pokazuje kiedy na najbliższy przystanek nadjechał tramwaj, a dokładniej kiedy widać czarną kreskę. Dziś dziwi mnie jedno: nie wydało mi się to podejrzane, mimo że na moim osiedlu nie jeżdżą tramwaje!