Jak byłam mała, to myślałam, że moi rodzice wybrali nazwisko dla naszej rodziny. Myślałam, że jak ja będę dorosła, też sobie wybiorę nazwisko. Kiedyś jak rozmawiałam o tym z siostrą, wyśmiała mnie i poprawiła.

Jak byłam mała i zostawałam sama w samochodzie, to bałam się poruszyć, bo myślałam, że zaraz włączy się alarm, przyjedzie policja i będzie chciała mnie aresztować za próbę kradzieży. Nawet oddychanie starałam się zredukować do minimum.

Jak byłam mała, to myślałam, że panowie zwijają siusiaki w rulonik i dopiero wkładają w majtki, bo są one baaardzo długie (siusiaki, nie majtki). Jakie było moje zaskoczenie, kiedy zobaczyłam, że siusiaka się tak nie zwija, a nawet jest to raczej niemożliwe.

...był taki czas, że panicznie bałam się wojny. Mieszkaliśmy na wschodzie Polski. Pewnego dnia po głębszej dumce podeszłam do mamy i zapytałam: "mamo, jak u nas bedzie wojna, to gdzie uciekniemy??? Pojedziemy do mojej chrzestnej, do Wrocławia, prawda?"...

Jak byłem mały i zobaczyłem, że ktoś wygrał jakiś konkurs i miał takie samo nazwisko, to myślałem, że wygrał ktoś z mojej rodziny.

Jak byłam mała, wszytsko co było w bajkach wydawało się realne, więc stanęłam na barierce balkonu z parasolką i chiałam pofrunąć tak jak Myszka Miki. Na szczęście mama szybko zareagowała.

Kiedy byłam mała, myślałam, że koncentrat pomidorowy produkuje się w... obozach koncentracyjnych.

Jak byłem mały, to bałem się spać sam, bo myślałem, że pod łóżkiem jest potwór.

Kiedy byłem mały, myślałem że obrady sejmu są strasznie nudne i tylko tak starzy ludzie jak mój dziadziuś, którzy dużo przeszli, mogą być odporni na takie nudne programy w telewizji. Kilka latek później sam przekonałem się, że są śmieszniejsze od wielu bajek.

Myślałam, że jestem kosmitką, a wszyscy prowadzą nade mną badania.