Jak byłam mała... to myślałam, że polski to jedyny język na świecie i każdy kraj rozmawia po polsku.

Jak byłam mała, to wyłączałam telewizor kiedy gadał Gierek. Strasznie dużo mówił ten człowiek jak na mój wtedy mały rozumek, więc wyłączałam telewizor mówiąc: "teraz sobie mozesz gadac".

Jak byłam mała, to myślałam, że 11 to dziesięćdziesiąt jeden, 12 to dziesięćdziesiąt dwa i tak dalej...

Jak byłam mała, myślałam, że będę strasznie stara mając 23 lata (nie wiem czemu akurat 23, może dlatego, że to było akurat w 2000 roku). To bylo dla mnie tak odległe i niemożliwe. I zawsze sobie wyobrażałam, że będę jeździła żółtym "maluchem".

Jak byłam mała, to myślałam, że bohaterką bajki "Piękna i Bestia" jest Piękna Ibestia.

Jak byłem mały... to myślałem, że ludzie są głupi... Po co oni się przemieszczają z miejsca na miejsce. Przecież ci, którzy jadą z Warszawy gdzieś indziej mogą zostać w Warszawie i robić to, co będą robić ci, ktorzy do Warszawy jadą. I odwrotnie. Dziś dochodzę do wniosku, że jak byłem mały, to wcale nie myślałem głupio. Tylko trochę utopijnie.

A ja gdy byłam mała, odmawialam paciorek mówiąc: "narodził się ze zmarłej dziewicy".

Jak byłam mała, strasznie bałam się Davida Bowiego, szczególnie jego twarzy. Uciekałam jak tylko puszczali jego teledyski w telewizji. Teraz lubię jego muzykę, ale początek klipu "Life On Mars?" może niejednego wystraszyc...

Jak byłem mały to... byłem po prostu mały...

Jak byłem małym dzieckiem, to myślałem ze w coca coli są narkotyki. Pewnego dnia stwierdziłem, że wszyscy piją, to ja też będę. Po wypiciu połowy 2 litrowej butelki pomyślałem, że bardzo źle robię i że teraz jestem narkomanem. Oczywiście rozpłakałem się.