Jak byłem mały, to myślałem, że "zagranica" to nazwa bogatego państwa, bo dziadek miał osobne klasery ze znaczkami opisane właśnie "Polska", "ZSRR" i "zagranica". Była to dla mnie mityczna kraina dobrobytu.

Jak byłam mała, wierzyłam, że Smerfy naprawdę istnieją, tylko są takie malutkie, że ich nie widzimy.

Jak byłam mała, myślałam, że zające są zielone... Uważałam, że Zając Poziomka jest właśnie takiego koloru, być może to błąd TV "rubina" prosto z ZSRR. Dopiero w podstawówce mnie wyprowadzono z błędu.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak będę dorosły, to będę miał klawe życie, bo nie trzeba będzie chodzić do szkoły i wszystko będzie takie łatwe i przyjemne. Rzeczywistość okazała się brutalna, ojj jakbym wrócił do tamtych czasów.

Zastanawiałem się nad tym, kim są dorośli. Myślałem, że to ludzie, którzy mają laser w oczach i wszystko wiedzą o swoich dzieciach. Dlatego nic nie naskrobałem w dzieciństwie.

Jak byłam mała, myślałam że świat dorosłych jest mniej skomplikowany!!!

Jak byłem mały, myślałem, że dziewczynki mają dziurkę z przodu, w tym samym miejscu co my siusiaki... Dopiero w przedszkolu koleżanka mnie uświadomiła.

Jak byłem mały, myślałem, że... dzieci się rodzą przez całowanie!

Zawsze myślałem, że smog to taki wielki, straszny, ziejący ogniem smok, który zjawiał się nad miastem i zabijał wszystkich ludzi za karę, że za bardzo naśmiecili.

W dzieciństwie zawsze starałem się zasnąć jak najszybciej, albo chociaż udawać, że śpię. Wierzyłem, że w nocy chodzi olbrzym, który sprawdza przez okno kto śpi. Jak jakieś dziecko nie spało, to otwierał okno i chował je do worka.