Kiedy byłem mały, to bałem się odpływu wody w wannie, bo myślałem, że wir wody może mnie tam wciągnąć, dlatego gdy się kąpałem i wyciągałem korek, szybko wychodziłem z wanny, żeby mnie nie wciągnęło do rury. (Coś takiego chyba wcześniej widziałem w jakiejś bajce.)

Jak byłam mała i oglądałam jakiś film, to jeśli czegoś nie było widać w całości (bo np. nie mieściło się w kadrze), pochodziłam do telewizora i parzyłam na ekran z boku, myśląc, że zobaczę co jest w "środku" filmu.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak skocze z siatką z dachu, to będzie taki sam efekt jak ze spadochronem.

Jak miałem jakieś 4/5 lat, obejrzałem kreskówkę z Kaczorem Donaldem, w której bohater przetapiał różne rzeczy na części do samolotu. Wiedząc, że plastik można stopić postanowiłem zrobić podobnie. Byłem jednak bardziej ambitny i chciałem zrobić robota. Przygotowałem nawet papierowe foremki na odlewy. Na szczęście przed topieniem swoich zabawek w talerzu, ustawionym na kuchence gazowej, powstrzymał mnie ojciec. Ja na prawdę byłem przekonany, że to będzie działać jak w kreskówce...

Kiedyś myślałam, że jak się sreberka (od cukierków) "wyprostuje", to cukierki się "odnawiają".

Oczywiście jak każde dziecko myślałam, że św.Mikołaj jest prawdziwy bo przychodził co roku i mój starszy brat zawsze dostawał rózgę. Szok dopiero przeżyłam mając 6 lat, kiedy w przedszkolu przez przypadek zobaczyłam naszego sąsiada jak rozbiera się ze stroju Mikołaja.

Kiedyś myślałem, że wszyscy ludzie w swoich mieszkaniach mają taki sam układ pokoi jak u mnie, tylko że są inaczej urządzone.

Kiedy byłam mała i poszłam z tatą do rzeźnika, zobaczyłam świńskie nogi. Przez parę tygodni pytałam rodziów kto kupuje na obiad trąby słoni.

Jak byłam baaardzo mała, to myślałam, że z kaczątek zawsze wyrastają łabędzie (efekt "Brzydkiego kaczątka"), że ptaszki sie doi i sie zastanawiam jak ludzie to robią (bo skąd by brali "ptasie mleczko"?) i potwornie bałam sie pająków. Myślałam, że jak one mnie widzą i że jak zbliżę sie do pająka, to one na mnie skoczą i np. mi wejdą do ucha! Odmawiałam schodzenia z babcią do piwnicy, bo tam było ich dużo... Dalej sie boję pająków, mimo że wiem, że nie mogą na mnie skoczyć.

Myślałem, że ludzie, którzy giną w filmach to bandyci, którzy dostali karę śmierci i im zaproponowano, że mogą w sumie zostać zabici w filmie.